۱۳۸۵/۱۲/۰۴

جون مادرتون اين رو بخونيد:

امروز ايميلی از طرف يکی از وبلاگ نويسان بسيار عزيز بدستم رسيده که از بی تفاوتی اينجانب نسبت به اهانتهای کامنت نويسان مطلب قبلی گله​مند شده قبل از اينکه توضيحی بدهم قسمت مهم نوشته ايشان را که بصورت فینگلیسی نوشته برای شما بازنویسی کردم تا شما هم درجريان اعتراض ايشان قرار گيريد:

«.... خوشبختانه در هيچيک از طنزهای شما اهانت به مقدسات ديده نميشود. شما حرفهايتان را عليه خرافات مذهبی و بهره​برداريهای سياسی از مذهب با ظرافت ميزنيد بدون اينکه به احساسات و اعتقادات ما توهینی کرده باشید. من از شما بخاطر این رفتار ممنون هستم ولی از طرف دیگر کامنت دانی وبلاگ شما محلی شده برای توهین به مقدسات و بکارگیری کلمات رکیک در مورد افراد. سوال این است که آیا شما موافق این رویه هستید یا خیر؟ شما در بوجود آوردن این اهانتها مقصرید. آیا از خود پرسیده​اید چرا این افراد که با نامهای جعلی هم مینویسند وبلاگ شما را برای این کار انتخاب کرده​اند؟ چرا در وبلاگ خودشان این چیزها را نمی​نویسند؟ جواب این سوال روشن است. کمی فکر کن. ملا جان! »

توضیح:
عجب جایی گیر کرده​ایم بحضرت عباس!
اولا همه شما میدانید که از نظر من هیچ چیز «مقدس» نیست جز شرافت انسانیت. همواره چه در قالب طنز و چه در نوشته​های جدی با هرچیز که منافی عقل و شعور انسان و حقوق بشر باشد مخالفت کرده​ام ولی هرگز اهل اهانت و توهین نبوده و نیستم (لااقل سعی کرده​ام اینگونه باشد). از زندگی در کانادا این نکته را آموخته​ام که به عقاید دیگران ولو غلط احترام بگذارم. بنابر این برای همیشه و بصورت واضح و روشن اعلام میکنم که اهانت به مقدسات هیچ دین و مسلک و قوم و نژادی در حیطه کاری من نیست. البته نقد و انتقاد هست. ما که لبو نیستیم بی رگ و بی هویت باشیم. بالاخره ما هم علیه برخی افکار مبارزه میکنیم و وبلاگ نویسی​مان هم در همان راستا میدانیم.

مثلا ببينيد! عکسهای مطلب قبلی را گذاشتم تا به عمق جمود و تحجر مذهبی و علل عقب​ماندگی اين ملت کمی فکر کنيم. اين که توهين به مقدسات نبود. بود؟
خب. اما من با نظرات ديگران چکار کنم؟
يا بايد از صبح تا شب بنشينم پای کامپيوتر و نظرات اهانت آميز دیگران را پاک کنم٬
يا بايد اصلا کامنت دونی را ببندم و خيال همه را راحت کنم٬
و يا اینکه نسبت به نظرات ديگران ولو اهانت آمیز حساسیت نشان ندهم.
من با این روش اخیر موافقم.
یعنی بنظر من با بگیر و ببند هیچ کاری درست نمی​شود. باید یاد بگیریم تا در محیط​های باز و آزاد (مانند محیط اینترنت) همدیگر را تحمل کنیم. سعی کنیم جسور باشیم ولی جهالت را با جسارت اشتباه نگیریم. اهانت عين جهالت است.
خلاصه٬ دوستان عزيز! جان مادرتون٬ توی کامنت​دونی ما حرفهای رکيک ننويسيد و به هيچکس هم توهين نکنيد. ببينيد وقت ما صرف چه کارهايی ميشود!

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

راه اندازی سایت مشروطه

برای خواندن مطلبی درباره دروغگویی روحانیون از وبسایت مشروطه دیدن فرمایید. لینک اینجا