هوا بس ناجوانمردانه گرم شده

یا هوا بس ناجوانمردانه گرم شده و یا ما بس ناجوانمردانه سوسول شده ایم. آخه یادم می آید چند سال پیش ما براحتی دمای بالای چهل درجه تهران را با آن همه دود و آلودگی و شلوغی را  تحمل میکردیم و اصلا خیالمان نبود ولی الان دو سه روزه که دما رفته بالای سی درجه ولی ما داریم هلاک میشویم. تا زمانی که توی خانه و ماشین هستیم که مشکلی نیست ولی امان از وقتی که دو قدم بخواهیم پیاده برویم. تمام بدنمان خیس عرق میشود و سیل خروشان عرق از برخی نقاط و اعضا و جوارح مان مثل آبشار نیاگارا فرو میریزد.

یادش بخیر ان زمانها که توی ایران بودیم توی یک ساختمان چهار طبقه زندگی میکردیم. سیستم سرمایش و گرمایش آن مرکزی بود. گاهی بعضی از واحدهای این ساختمان سرخود میرفتند و درجه موتورخانه را زیاد و کم میکردند. مثلا آنکه خیلی گرمایی بود درجه را کم و آنکه سرمایی بود درجه را زیاد میکرد و خلاصه هر کی هر کی بود و همیشه اعتراض همسایه ها بلند بود.
مثلا گاهی از توی راه پله ها یکی از همسایه ها داد میزد که: «باز کی رفته درجه موتورخانه را زیاد کرده؟ مردیم بخدا از گرما! هلاک شدیم! عجب مردم آزاری هستند بعضی ها!»
حالا شده قضیه ما.
نمیدانم باز کی رفته ترموستات هوای تورنتو را دستکاری کرده که دما اینقدر رفته بالا. مردیم از گرما. هلاک شدیم.