۱۳۹۷/۱۰/۲۲

سابقه خیانت آخوندها به ایران و ایرانیان- بخش دهم

در این قسمت داستان مرگ هزاران ایرانی را برایتان شرح میدهم که ریشه اش به بلاهت و نخوت و تکبر یک مجتهد والا مقام شیعه برمیگردد.
image
در دوره قاجار یکی از مشکلات بسیار مهم کشور شیوع بیماریهای واگیر بود. کشورهای اروپایی مقررات قرنطینه را با جدیت و سختی رعایت میکردند. در سفرنامه مظفرالدین شاه به اروپا میخوانیم که او و همراهانش را بمدت چند روز در قرنطینه ای در سواحل دریای مدیترانه نگهداشتند. در میان کشورهای مسلمان هم مقررات قرنطینه کم و بیش اجرا میشد مخصوصا دولت عثمانی در این باره بسیار سختگیر بود. اما در ایران موضوع بسیار تاسف اور بود.
اگرچه امیرکبیر در سال ۱۲۶۷ه.ق دستور اجرای قرنطینه در مرز ایران و عراق را صادر کرد اما این دستور مانع تکرار شیوع وبا و طاعون نشد زیرا بسیاری از افراد متمول با پرداخت رشوه و بدون توقف در قرنطینه از مرز عبور میکردند و همچنین نخوت و تکبر علمای بزرگ اجازه نمیداد که آنها هم مثل افراد معمولی چند روزی را در قرنطینه سپری کنند.
بخاطر همین است که ایران شاهد چندین موج بیماری های واگیر قرار گرفت و صدها هزار نفر جان خود را از دست دادند.
در سال ۱۲۹۰ موج بسیار عظیمی از بیماری وبا ایران را در بر گرفت. بطوریکه بخش بزرگی از جمعیت کشور را نابود کرد. در سال ۱۲۹۰ قمری (1873 میلادی) جمعیت ایران به شش میلیون کاهش یافت. حالا ببینیم جریان چه بوده؟
حاج سیاح محلاتی در کتاب معروف خودش (صفحه ۵۳۸) بدون نام بردن از کسی می نویسد:
" در جریان شیوع وبا در عتبات، دولت ایران در مرز کرمانشاه قرنطینه دایر کرده بود. در همان زمان یکی از علمای مشهور به همراه گروهی از مقلدان و مردم و زوار وارد مرز شد. هنگامی که مامورین خواستند آنها را متوقف کنند و در قرنطینه نگهدارند برخی از مقلدان از قبول این امر خودداری کردند و کار به منازعه کشید و نهایت بیماری وبا را به ایران آوردند.
در کتاب روابط سیاسی ایران و انگلیس جلد ششم صفحه ۳۴۱ به نقل از گزارشات سفیر انگلیس در ایران نوشته:
یکی دیگر از علمای بنام و معروف آقای ممقانی است. او اهل آذربایجان است. این روحانی بعد از مراجعت من(سفیر بریتانیا) از نجف به طهران، با یک عده زوار که در میان آنها عده ای درویش و فقیر و بینوا بودند به ایران آمد و با خود "وبا" را به ایران آورد. در ورود به مرز اعتنایی به قرنطینه نکرد و بدون رعایت بدان از سرحد عبور کرد و کسی جرات نداشت متعرض او شود.
محمدحسن مامقانی یا ممقانی (۱۲۳۸ق - ۱۳۲۰ق) از فقهای شیعه که پس از وفات میرزای شیرازی به مرجعیت رسید و در نواحی آذربایجان و تهران مقلّدان فراوانی داشت. مردم آذربایجان با نوشتن طومار از این عالم بزرگ دینی دعوت کردند از عتبات به ایران بیاید و زعامت شیعیان را در دست گیرد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

راه اندازی سایت مشروطه

برای خواندن مطلبی درباره دروغگویی روحانیون از وبسایت مشروطه دیدن فرمایید. لینک اینجا