دوستان! همین الان همه کارها را کنار بگذارید و بروید یک قابلمه آش نذری درست کنید و آنرا به نیت تصویب شدن توافقنامه هسته ای در کنگره امریکا نوش جان کنید. البته در خوردن زیاده روی نکنبد که بعدا همه تقصیرات را به گردن ما بیافتد.
اگر توافقنامه هسته ای در کنگره تصویب نشود باز برمیگردیم به نقطه اول.
باز این آقای ظریف با شرکا راهی وین میشوند و آقای کری هم از اینطرف. مذاکره پشت مذاکره...
- باز کار و کاسبی مغازه های اطراف هتل و خواهران عزیز فاحشه رونق میگیرد
- دوباره این ملت بلاتکلیفتر میشوند که آیا دلار گران تر میشود یا نه؟
- شب و روزاین مزدوران جمهوری اسلامی تحت عنوان کارشناس و تحلیلگر در تلویزیونهای بی بی سی و صدای امریکا ظاهر میشوند و علیه امریکا و غرب عربده میکشند و برای آخوندها سینه درانی میکنند.
- باز دولت حسن روحانی همه کمبودها را به گردن ادامه تحریم ها میاندازد.
- از همه بدتر: تکلیف نرمش قهرمانانه مقام مزخرف رهبری چه میشود؟
دو سال است که مملکت را تعطیل نگه داشته اید و همه چیز را وصل کرده اید به موافقنتامه ای که قبول یا رد شدنش در جای دیگری است!
اشتباه مسئولین جمهوری اسلامی این است که نمی فهمند تصمیم گیری های کلان در امریکا بر خلاف حکومتهای دیکتاتوری متکی به شخص اول مملکت نیست.
درست است که اوباما دارای اختیارات زیاد اجرایی است ولی اختیاراتش قابل مقایسه با سید علی خامنه ای نیست.
خامنه ای حاکم مطلق یک مملکت هشتاد میلیونی است که هیچ کس جرات ندارد علیه او جیک بزند. حرف او فصل الختام است و کلام او کلام خدا. هرکس فکر مخالفت او را حتی در خواب ببیند سر و کارش با زندان و شیشه نوشابه و رافت اسلامی است.
اما اوباما که اینطوری نیست. خیلی که زور بزند یک سال میتواند تحریم های جدید علیه حکومت ایران را وتو کند ولی آیا این وضعیت دراینده هم تداوم دارد؟ معلوم است که نه.
این توافقنامه از همین الان شکست خورده و آینده ای برای اجرای آن متصور نیست. این یک واقعیت است. ما چه خوشمان بیاید و چه نیاید. چه موافق باشیم و چه نباشیم باید این را قبول کنیم که مجلس قانون گذاری در امریکا مثل مجلس شورای اسلامی فرمایشی و سیکیم خیاری نیست.
در مجلس اسلامی همه نمایندگان -گوسفندان تحت امر رهبری هستند که بدون اجازه دفتر آقا عطسه هم نمیزنند درصورتی که واقعا کنگره و سنای امریکا دارای قدرت مطلق قانون گذاری هستند و رئیس جمهور نمیتواند به انها امرو نهی بکند بلکه باید آنها را قانع کند.
