میلاد مسعود وبلاگ فارسی مبارک باد:
زمانی که نوشتن در اين وبلاگ را شروع کردم هدفم بيان و تحليل مسائل روزمره از چشم و زبان يک ملای بيسواد و ساده نگری بود که امروز سکان اداره ميهن ما بدست چنين قشری افتاده است. با توجه به شناخت عميقی که اين طبقه خنده دار روحانيت دارم ميخواستم به خواننده نشان دهم که اينان در برخورد با مسائل مختلف چه واکنشی دارند و چگونه تحليل ميکنند. همه راه حل ها اين قشر خنده دار به چند دليل نظری ختم ميشود که عمدتا هم زير شکمی هستند.
واقعا توی قالب و کالبد چنين موجوداتی رفتن و دنيا را از نگاه آنان ديدن، اگرچه خنده دار است، ولی در دراز مدت تلاطم های منفی بر ديدگاه انسان باقی ميگذارد حتی نحوه نگارش و تکلمش هم عوض ميشود.
به همین دلیل ميخواهم از اين کالبد بيرون آيم. توی فضايی جديد. با رنگ و بويی که منطبق بر خوديت باشد مطلب بنویسم.
بهر حال در طی حدود دوسال از نوشتن در اين وبلاگ ، دوستان زيادی پيدا کردم که اين دوستيها ادامه خواهد يافت .
بعضی از نوشته ها بی مزه و بعضی بنظر خودم خوب بودند. اگرچه معمولا من خودم با خواندن مطالب نوشته شده در اين وبلاگ خنده ام نميگرفت ولی دو سه تا از آنها برای خودم خيلی خنده دار بود. بطوری که بارها آنها را خوانده ام و کلی خنديده ام. علتش هم اين است که من قوه تخيل نسبتا خوبی در مورد رفتار و کردار علما دارم که اگر شما هم آن را داشته باشيد برای شما هم خنده دارتر خواهد بود.
شايد بد نباشد بمناسبت این جشن فرخنده به چند تا از اون نوشته ها لينک بدهم:
با آروزی موفقيت و سربلندی برای همه ملت ايران
۱- اعمل شب کريسمس (لينک)
۲- نظارت استصواب و نخ (لينک)
۳- احکام پيگ کردن (لينک)
۴- قدرت توجیه کردن (لینک)
