customer service

در قاموس ما(۲):


دومين تابلو يا نوشته​ای که در مغازه​های ايرانی می​بينيد اين است: «جنس فروخته شده پس گرفته نمی​شود!»

مشتری موقع خريد بايد همه هوش و حواسش را جمع کند که مبادا اشتباه کند و چيزی را بخرد که بعدا پشيمان شود چون بعد از خريد پشيمانی سودی ندارد.

ما با آن ذهنیت آمدیم خارج. اینجا که رسیدیم دیدیم ای بابا این خارجی ها چقدر خنگند! هرچیز که میخری را میتوانی پس بدهی. از مواد خوراکی گرفته تا کفش و کلاه و لباس و غیره و غیره. مثلا شما یکدست کت و شلوار شیک میخری و آن را می​پوشی و توی عروسی کلی پز میدهی بعد فردا صبح میروی آنرا پس میدهی و پولت را میگیری و خداحافظی میکنی تا میهمانی بعدی. ساده و آسان مثل آب خوردن. اصلا پس دادن جنس خريداری شده حق مسلم ماست.

توی ايران داستان پس دادن جنس خيلی ديدنی و مهيج است. حتما شما هم مثل من به سرتان زده که جنسی را که از يک مغازه ايرانی خريده​ايد بخواهيد پس بدهيد. وای چه فيلم بزن بزنی ميشه از اون ساخت! در نظر بگيريد بيک ايمان وردی یا ناصر ملک مطیعی درحالی​که يک کارد بزرگ در يک دستش و يک سطل ماست در دست ديگرش گرفته و وارد مغازه ميشود. سطل ماست را روی پيشخوان ميگذارد و داد ميزند: نالوطی! اين چه ماستيه به ما فروختی؟ مزه آب حوض ميده!
در اين موقع صاحب مغازه سوتی میزند و از اون پشت یه لشگر فامیل ها و هم ولایتی​ها که منتظر لحظه موعود هستند سریعا بیرون میریزند و کمتر از یک ثانیه واقعه عاشورا تکرار میشه . کاربزن بزن شروع ميشه و همدیگر را لت و پار میکنند و کار به کلانتری و زندان میکشه ولی هیچوقت جنس فروخته شده پس گرفته نمیشود.