نهضت ادامه دارد:

نظر به استقبال وسيع همه سازمانهای جهانی و همچنین اقشار مختلف مردم از کابينه وبلاگی٬ بدينوسيله رئوس برنامه​های دولت انتقالی را اعلام ميداريم:

۱- تامين گوجه فرنگی از طريق زمين و هوا و دريا. آنقدر بايد گوجه بريزيم زير دست و پای مردم که توی جوب خيابانها رب گوجه جاری شود. اصولا حکومتی که نتواند مایحتاج ابتدایی مردم را تامین کند بدرد لای جرز دیوار میخورد. همین ابتدای کار باید این کمبودها حل شود.

۲- آشتی ملی و بين المللی- با همه کشورهای دنيا اعلام دوستی ميکنيم حتی با امريکای جنایتکار و اسرائيل غاصب. آقاجان! ما اصلا قصد صدور انقلاب را نداریم و در مسائل کشورهای لبنان و فلسطين و عراق و غيره دخالت نميکنيم. اصلا بما چه مربوط که آنها چه غلطی ميخواهند بکنند. ما خيلی هنر کنيم همين کشور خودمان را آباد کنيم.

۳- جدايی دين از حکومت. هرکس آزاد است هر دين و مرامی داشته باشد. عيسی به دين خود٬ موسی هم به دين خود. هيچکس حق توهين به عقايد ديگری را ندارد. نه بی​حجاب را دستگير ميکنيم و نه چادری​ها را تحقير. هرکس آزاد است هرجور دلش ميخواهد لباس بپوشد و زندگی کند.

۴- حکومت آينده بايد «جمهوری» باشد نه يک کلمه کم و نه يک کلمه زياد! . ديگه نه شاه ميخواهيم نه رهبر نه ولی فقيه و نه شورای نگهبان و اينجور آقابالاسرها. يک مجلس و يک دولت کافی است. بقیه هرٌی. بسلامت!

۵- اجباری کردن وازکتومی مردان. بايد هرمردی را که توی خيابان ديديم دستگير کنيم و بخوابانيم روی آسفالت و همانجا وازکتومی​اش کنيم. آخه چه خبره اينهمه جمعيت؟ کم​کم تهران داره ميشه دهلی نو. بايد جمعيت ايران را به نصف برسانيم تا نانوايی​ها يه خورده خلوت شوند و مشکل ترافيک و آلودگی از بين برود.

۶- ممنوع کردن سخنرانی در سراسر کشور. خفه شديم از بس سخنرانی و شعار شنيديم. از اين به بعد کسی حق ندارد سخنرانی کند . در مواقع لزوم حرف​ها را باید روی يک تکه کاغذ نوشت و به مردم نشان داد و يا اينکه هرکس توی وبلاگش بنویسد. به امید روزی که هر ایرانی یک وبلاگ داشته باشد.

۷- اینجانب در دولت بعدی هیچگونه نقشی نخواهم داشت. میخواهم همچنان اپوزیسیون باقی بمانم و از دولت آینده انتقاد کنم و طنز بنويسم. ضمن اينکه ميترسم بيايم ايران مرا هم بخوابانند و وازکتومی کنند.

چنان کشوری بسازیم که مردم کشورهای پیشرفته دنیا برای پناهنده شدن به ايران جلو سفارتخانه​های ما صف بکشند. باور نميکنيد؟