دیشب ساعت هشت و نیم که شد یکهو دیدم همه اهل محل چراغهایشان را خاموش کردند. یادم آمد که این یک حرکت سمبولیک است برای حفاظت از محیط زیست و ایجور چیزها.
واقعا توی محله ما همه چراغها را خاموش کرده بودند. این برای من خیلی جالب بود.
توی اون تاریکی من به این فکر میکردم که چقدر سطح آگاهی مردم بالا رفته و چقدر عقلانیت در جهان در حال حاکم شدن است. نه اینکه بخواهم بگویم دیگر همه چیز گل و بلبل شده ولی در مقایسه با چند دهه قبل جهان و مردم دنیا بطور چشمگیری عاقل تر شده اند.
یادم آمد زمان جنگ ایران و عراق وقتی آژیر قرمز از رادیو پخش می شد بارها از مردم می خواستند چراغها را خاموش کنند. گاهی از توی کوچه صدای نعره یک رهگذری به گوش میرسید که از مردم میخواست لامصبا چراغهاتون را خاموش کنید. حتی گاهی به سمت پنجره خانه هایی که چراغهایشان روشن بود سنگریزه هایی پرتاب میشد ولی بعضی مردم حال خاموش کردن چراغها را نداشتند. یعنی این کار یکجور قرتی بازی بود برایشان. اصلا به فکر جان خودشان و دیگران هم نبودند. جالب این بود که همین مردم وقتی که صبح میشد می رفتند پایگاههای بسیج و برای رفتن به جبهه ثبت نام میکردند. یعنی حاضر بودند جان شان را در رودررویی با دشمن بخطر بیاندازند ولی حاضر نبودند مثلا ده دقیقه چراغهای خانه هایشان را خاموش کنند.
ولی الان وضع خیلی عوض شده. مردم در سراسر دنیا خیلی عاقل تر شده اند. مثلا خود ما دیشب بخاطر اهمیت دادن به محیط زیست و گلوبال ورمینگ و به احترام سولاخ اوزون از ساعت هشت و نیم همه چراعها را خاموش کردیم و رفتیم خوابیدیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر