جام جهانی فوتبال در صدر اسلام

جام جهانی فوتبال از عبادت های پرفضیلت و پر ملات است و ثواب و اجر زیادی دارد. در روایت هست هرکس بازیهای فوتبال جام جهانی را دنبال کند خداوند متعال در بهشت به او یک تیم یازده نفره حوری های بهشتی میدهد که میتواند با آنها حال کند.

جام جهانی در صدر اسلام هم بوده و اصحاب همه بازیها را در بیابان های حجاز از طریق ماهواره هایشان میدیدند. روایت هست که یک بار «حشام ابن الدنگ» در حین تماشای بازی آلمان و استرالیا تخمه میخورد و آشغالهایش را تف میکرد روی بیابان های عربستان که متعلق بود به قبیله قریش.

همین باعث جنگ قبایل عرب شد و یادشان رفت بقیه بازیهای جام جهانی را ببینند.

در صدر اسلام برزیل و آلمان تیم های ضعیفی داشتند و همیشه از تیم ملی صدر اسلام چهار - هیچ گل میخوردند. آخه آنها کافر بودند و فوتبال بلد نبودند. اما تیم صدر اسلام یک مارادونا داشت که خیلی خوب بازی میکرد. خودش به تنهایی همه را دریبل میکرد و حتی دروازه بان را هم جا میگذاشت و وقتی که به دروازه خالی میرسید تا صدای اذان را می شنید توپ را رها میکرد و همانجا جلوی دروازه می ایستاد و نمازش را میخواند. حالا هی داور سوت میزد و کارت زرد و قرمز میداد ولی او گوشش به این حرفها بدهکار نبود.

در صدر اسلام قبل از شروع بازیها ابتدا مراسم نوحه خوانی و سینه زنی در استادیوم یکصدهزار نفری عربستان انجام میشد تا بازیکنان دو تیم یکخورد اشک بریزند تا وقتی شکست خوردند گریه شان نگیرد. مثل الان نبود که اینقدر قرتی بازی دربیاورند.

در تاریخ نوشته اند که علت شکست تیم ملی حضرت علی در جام جهانی نهروان دو نفر بودند به نام طلحه و زبیر که حضرت علی از دست این دو نفر عصبانی شد و در یکروز ده هزار نفر از تماشاچیان استادیوم را از تیغ شمشیر گذراند.

حالا از حالا من به شما گفته باشم که اگر در همین بازیهای تیمبرزیل شکست بخورد مقصرش طلحه و زبیر هستند که با دستور مقام معظم رهبری باید لااقل ده هزار نفر از هواداران این تیم را در یک روز اعدام بکنند.