پنجاه سالگی وبلاگ نویسی خودمان را تبریک و تهنیت عرض می کنیم

آقا جان! ما از اون وبلاگ نویس های  قدیمی دوره ناصرالدین شاه هستیم و نه از این جوجه فوکلی ها که از صبح تا شب توی تویتر جیک جیک میکنند.

قدمت وبلاگ ما برمیگردد به زمانهای خیلی دور که البته سال دقیقش را یادم نمیاد ولی همین را به خاطر دارم که برق و کامپیوتر و لب تاب و اینجور قرتی بازی ها نبود. مردم با الاغ و درشکه و پای پیاده  از راههای دور و نزدیک میآمدند اینجا ببینند ما چی نوشتیم. بعضی ها که از روستا می آمدند باخودشان یک دبه ماست و یک جعبه انگور هم برای ما میآوردند. واقعا خوانندگان وبلاگ هم خوانندگان قدیم.. خدا رحمت شان کند. همه شان رفتند.

الان جوان ترها که اصلا نمیدانند وبلاگ چیه. همه شان یک عکس شش در چهار با زیرپیراهن از خودشان گرفته اند و انداخته اند توی فیس بوک. خب که چی؟؟...این شده رسانه گروهی نسل نوین!

بزرگترها هم مدتهاست که وبلاگشان را مثل کاروانسراهای عهد قاجار ترک کرده اند و رفته اند آپارتمان نشینی.

فقط من ماندم و این چند تا ضعیفه پای منبر که بدلیل مشکلات فنی و زیربنایی و زیر میزی و زیر لحافی و زیر شکمی آن دل و دماغ سابق را نداریم که مرتب توی این وبلاگ چیزی بنویسیم.

ولی بهرحال یاد و خاطر خیلی از وبلاگ نویس های قدیمی را چه موافق بودند و چه مخالف گرامی میداریم