تاحالا شنیدید یک ایرانی اسم فرزندش را بگذارد "وهب" ؟

امروز توی خبرها خواندم نعش کثیف سردار همدانی در تهران تشییع شد و در این مراسم فرزند وی به نام "وهب" سخنرانی کرد.

واقعا من نمیدانم این جماعت چقدر بی هویت و ضد ایرانی هستند؟

آخه مردک بیشعور آدم اسم بچه اش را میگذارد وهب؟

خاک برسرت با این طرز فکرت.

زمانی که اعراب به ایران یورش بردند و با زور شمشیر اسلام را به ماتحت اجداد ما فرو کردند استفاده از اسامی پارسی ممنوع شد. وقتی در تاریخ به نام برخی از دانشمندان ایرانی این دوره برمیخوریم از نام عربی انها تعجب میکنیم. بسیاری از نوشته های اولیه این دانشمندان عربی بود. این وضعیت قرنها ادامه داشت تا کم کم حکومتهای محلی قدرت پیدا گردند و شاهنامه خوانی را در میان مردم ترویج دادند. کم کم نامهای ایرانی در بین مردم زنده شد.

در زمان شاهان صفوی آخوندها به کانون قدرت راه یافتند و در این دوره نامهای امامان شیعه رونق زیادی پیدا کرد.

این وضعیت تا پایان قاجار نیز ادامه داشت. در دوران مشروطیت افرادی که در اروپا تحصیل کرده بودند به ایران برگشتند و ساز مخالفت با روحانیون شیعه را کوک کردند. این منجر شد به تلاشهایی ولو پراکنده به بازگشت به هویت ایرانی.

در دوره پهلوی ملی گرایی و ایران دوستی جان تازه ای گرفت و اسامی اصیل ایرانی در بین مردم مد شد.

وقتی انقلاب شد و آخوندها ایران را تصرف کردند ایران دوستی تبدیل شد به مقابله با اسلام. قهرمانان ملی ما بجای آریوبرزن و داریوش و  کوروش یک مشت تروریست بیسواد خارجی شدند قهرمان.

شیخ فضل الله نوری که یک آدم مرتجع عقب مانده فاسدی بود در جمهوری اسلامی اعاده حیثیت شد و یک بزرگراهی در تهران به نام او شد. او کسی بود که محمد علی شاه را تشویق کرد تا برای سرکوبی مشروطه خواهان پای روسها را به ایران باز کند.

مثالهایی از این دست فراوانند.

افرادی نظیر پاسدار حسین همدانی خودشان را ایرانی نمیدانند و به همین دلیل هم اسم فرزندشان را همنام یک چلغوزی میگذارند که در هزار و چهارصد سال پیش پشگل شتر حضرت محمد را میخورده. این شده سمبل این جماعت.

میخواهم از اینجا نتیجه گیری کنم از آنجا که این جماعت پاسدارها و آخوندها هیچگونه تعلق ایرانی و ملی ندارند بنابر این منافع ملی برایشان از تخم اسب حضرت عباس هم بی ارزش تر است. این جماعت منافع ملی را برای بقای نظام مقدسشان قربانی گرده و میکنند.