آقاجان! ما یک سوال ساده ای داریم که مدتی است مدام دارد کله مان را قلقلک میدهد و آن این است:
مگر نه این است که حکومت خلافت اسلامی داعش ورژن بیابانی تر و بی کلاس ترجمهوری اسلامی است؟ مگر این دو حکومت با اتکا به زور و اعتقادات فسیلی هزار و چهارصد سالی شان مردم تحت قلمرو خودشان را به گروگان نگرفته اند؟
خب. چگونه است که برای رهایی مردم موصل و رقه از دست داعش اقدام حمله نظامی عیبی ندارد و هیچکس تظاهرات ضد جنگ راه نمی اندازد ولی همین که نوبت به رهایی مردم ایران از دست حکومت ولایت فقیه میرسد همه قیافه شش در چهار میگیرند و با حمله نظامی مخالفت میکنند؟؟
آیا می توان گفت مردم موصل خودشان باید سرنوشتشان را تغییر بدهند نه اینکه از خارج کسانی به کمک آنها بیایند و آنها را نجات بدهند؟ ایا اصولا مردم تحت ستم داعش قادرند بدون حمایت بیرونی به رهایی برسند؟
من که معنی این یک بام و دو هوا را نمیفهمم. بنطرمن لابی جمهوری اسلامی در خارج از کشور توانسته این تخم لق را توی ذهن ایرانیان خارج کشور و حتی بخشی از جامعه به اصلاح دمکرات غربی فروکند که اصلا کسی نتواند حرف حمله نظامی برای سقوط جمهوری اسلامی را بزبان نیاورد. گویی که این یک تابو شده است برای ما.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر