22 بهمن خود را چگونه گذراندید؟

بنظر من روز 22 بهمن حتی از روز عاشورا بهتر است. روز عاشورا آدم باید لباس سیاه بپوشد و کلی با زنجیر باید بزند توی سر و سینه خودش و گریه کند و یک عالمه آبغوره دربیاورد تا اینکه سر ظهر توی صف وایستی و نهار نذری بخوری آنهم با هزار زور و هل دادن و فحش خوار مادر شنیدن از صاحبخانه.

ولی روز 22 بهمن کاملا برعکسه. اول صبح اتوبوس ها توی محوطه مرکزی ساوجبلاغ سفلی برای ما صف کشیده و منتظر ما بودند. با لبخند و خوش اخلاقی بطور مجانی ما را سوار کردند و به تهران بردند و توی راه ساندیس و کیک دادند. نهار هم به ما دادند با نوشابه. البته بعضی از هم ولایتی های ما زرنگ بودند و همینکه ساندیس و کیک شان را گرفتند از اتوبوس پیاده شدند و رفتند دنبال کارشون ولی ما ماندیم تا به تظاهرات برویم و مشت محکم بزنیم به دهان استکبار جهانی.

توی تظاهرات به ما یک پلاکادری دادند که عکس یک مرد مو بور خارجی رویش بود و یک چیزهایی به خارجی نوشته بود. از مش کلبعلی که پسرش توی امریکاست و میگن معاون بخشداری ساوجبلاغ امریکاست پرسیدم این عکس کیه؟ مش کلبعلی هم اول یک قیافه عاقل اندر سفیه به من انداخت و با صدایی کلفت و از ته گلو گف: بدبخت بیچاره! مگر تو اخبار صداو سیما را نگاه نمی کنی. این رئیس جمهور جدید امریکاست دیگه. اسمش هم هست ترامپعلی. این کلمات خارجی هم که روی عکسش می بینی چند تا فحش خوار مادر است که ما به او میدهیم.

هیچی نگفتم و یکی از آن پلاکادرها را برداشتم و رفتم داخل جمعیت. خوبی تظاهرات 22 بهمن این است که برخلاف اتوبوس های شرکت واحد قسمت زن ها و مردها جدا نیست. آزادی برقراره. همه با هم قاطی پاطی بودیم و خیلی کیف داد.

خوشبختانه الان طوری شده که توی تظاهراتها لازم نیست آدم بخودش زحمت بدهد و داد بزند و شعار بدهد تا گلویش بگیرد. وانت بارهایی که بلندگوهای بزرگی را حمل میکنند آنقدر زیادند که گاهی تعدادشان از جمعیت راهپیمایان بیشتر است و آنها خودشان شعار میدهند و پاسخ همدیگر را میدهند و ما فقط خانم ها را دید میزنیم.

خلاصه امروز خیلی خوش گذشت فقط  وقتی مراسم تمام شد نامردها اتوبوس ها رفته بودند و ما با خرج خودمان سوار مینی بوس شدیم و به ولایت برگشتیم. این کارشان اصلا درست نبود. ایندفعه غلط بکنم اینجوری بروم راهپیمایی. دولت باید برای ما ازانس دربست بگیرد. غذا هم که پیاز نداشت. باید از سال دیگه کنار کوبیده حتما نوشابه خانواده و یک پیاز درسته بگذارند تا ما برویم.