درحدود دو ماه است مردم ونزوئلا در خیابانهای کاراکاس دارند با دست خالی علیه نیروهای نظامی حکومت خودکامه مبارزه میکنند. امروز توی اخبار ویدئویی را از جمعیت فشرده مردم در برابر ماشین های آبپاش پلیس ونزوئلا نشان میداد که مثل دیوار بتونی محکم ایستاده بودند و حتی وقتی پلیس شروع به حمله کرد سیل جمعیت بجای اینکه به عقب برگردند و فرار کنند بطرف جلو یورش می بردند و از هیچ چیز هراس نداشتند.
اگر وضعیت نابسان اقتصادی مردم ایران بدتر و بدتر شود باز هم ایران هرگز ونزوئلا نخواهد شد چون اصولا سطح مطالبات مردم ایران با افزایش فشار کمتر و کمتر میشود و به حداقل ها راضی میشوند.
فرق اساسی مردم ایران با مردم ونزوئلا این است که ما متاثر از فرهنگ آخوندی هستیم. اگر در درون ما هویت آخوندی نبود هرگز یک آخوند 38 سال برگرده ما سوار نبود.
در درون ما یک احساس همذات پنداری نسبت به جماعت آخوند هست که از رای دادن به آخوند نه تنها احساس شرم نمی کنیم بلکه به شکرانه این کار کلی هم رقص و پایکوبی می کنیم و بهم تبریک میگوییم.
توی خون ما ایرانی ها علاوه بر گلبول های سفید و قرمز یکنوع کمیاب از گلبول هم هست و آن گلبول سیاه است که حاوی ژن آخوندی است.
ژن آخوندی خاصیت اش این است که توجیه گر وضع حاضر است و نه طالب وضع ممکن. یعنی همه تلاشش در این است که همین وضعی را که داریم سعی کنیم نگه داریم. هیچوقت آینده ساز نیستیم .
شما در میان جماعت آخوندها کمتر کسی را پیدا میکنید که همت بلند داشته باشد. این فرومایگی در ذات آخوندها هست و متاسفانه توی این 38 ساله به کل جامعه ما هم سرایت کرده و نهادینه شده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر