ملت اخراجی:

امروز به برکت نعمت اينترنت موفق شدم فيلم اخراجی​ها را ببينم. فیلم جالبی بود. بازی اکبر عبدی معرکه بود. اگر نقش عبدی را از فیلم حذف میکردی ٬ چیز قابل تحملی باقی نمیماند.

واقعا کار دنيا چقدر عجيب است. اين آقای ده​نمکی روزی روزگاری خود از افراطی​ترين عناصر سرکوب بود و سر و کله​اش در به هم زدن هر اجتماع انتقادی و اعتراضی پیدا میشد و اينک چرخ طبيعت از او کارگردانی ساخته که در فیلمش همه شيوه​های برخورد با غير مکتبی​ها را زير سوال می​برد.
سوژه اين فيلم خيلی شبيه فيلم مارمولک است. ميخواهند بگويند که آدمهای بی​دين و ايمان گاهی بی پيرايه​تر و صاف و صادق​تر از آدمهای رياکار و متظاهر هستند که بنام دين به دنبال منافع شخصی خود هستند.
اکران اين گونه فيلم​ها نوشداروی بعد از مرگ سهراب است. دیگر خیلی دیر شده تا با ساختن اينگونه فيلم​ها و اشتباه خواندن شيوه​های افراطی٬ فاصله ايجاده شده بين دين​مداران حکومتی و مردم عادی کوچه و خيابان از بين برود. شما فیلم اخراجی را خیلی دیر ساختید. زمانی که سخنرانی​ها و تجمع آرام دانشجویان را بهم میزدید٬ آنروزها که با زنجیر و پنجه بکس به زنان بدحجاب در شهرک غرب حمله میکردید٬ آن موقع که در زیر پل گیشا يک دختر را که ترک موتور دوست پسرش نشسته بود پايين آورديد و با لگد به زير شکمش ميزديد و کسی جرات اعتراض کردن به شما را نداشت٬ آنروز شما خيلی​ها را اخراج کرديد.

بهرحال کار دنيا خيلی ديدنی است.
ديدنی تر از اين فيلم.