اندوه فوتبال کشت ما را:

عرضم بحضور شما٬ امروز خیلی پکر شدم وقتی بازی ایران با عربستان را بصورت زنده از کانال فاکس اسپرت دیدم.
درست است که فوتبال برد و باخت دارد و این اولین و آخرین باخت تیم ملی ما نبوده و نیست ولی اینبار بدجوری تحقیر شدیم. آنهایی که مدتی در کشورهای عربی زندگی کرده‌اند بهتر می‌فهمند چه میگویم. قبل از آنکه ما نژادپرست باشیم عربها منتظر تحقیر ما هستند.
از قدیم الایام عربها از رویارویی با تیم فوتبال ایران وحشت داشتند مخصوصا اگر قرار شود بازی توی استادیوم یکصدهزار نفری آزادی هم برگزار شود. در چنین مواقعی آیده‌آل برای آنها نتیجه صفر- صفر است.
اما حالا به لطف مدیریت دولت مکتبی٬ مدیریت ورزش مملکت افتاده است دست یک مشت نالایق. فوتبال ما آیینه‌ای است از وضعیت مملکت ما. نالایق‌ها سوار کارند و می‌خواهند با دعا و جادو و جمبل٬ تیم ملی را به جام جهانی ببرند.
امروز تیم عربستان٬ با وجودیکه یکی دو بازیکن خود را دراختیار نداشت ولی باز قادر بود در زمین حریف و در حضور یکصد هزار نفر٬ تیم ملی ما را مچاله کند و نشان دهد فوتبال ایران دیگر حرفی برای گفتن ندارد.
من نمی‌خواهم گریز به صحرای کربلا بزنم و این موضوع را سیاسی کنم ولی الحق و الانصاف هرچه فکر میکنم می‌بینم اگر فوتبال ما بخواهد رشد کند و مایه افتخار هر ایرانی باشد٬ باید مستقل از حاکمیت نظام ولایت فقیه باشد.
تا زمانی که مقامات مذهبی و حکومتی در ورزش این مملکت دخالت میکنند٬ امیدی به توسعه آن نیست. ممکن است چند تا مسابقه را بطور اتفاقی خوب بازی کنند ولی هیچوقت نمی‌توانند با اقتدار و با برنامه جلوی حریف ظاهر شوند.
خوشبختانه یا بدبختانه٬ فوتبال یک خاصیتی دارد که سوء مدیریت آقایان را به صورت واضح نشان میدهد و مردم واقعیت‌های آنرا بخوبی لمس میکنند ولی زمینه‌های دیگر مثل سیاستهای کلان کشور٬ سیاست خارجی٬ مسائل فرهنگی و آموزشی و بالاخره آزادی بیان و حقوق شهروندی٬ اینگونه قابل لمس نیست. یعنی مردم تحقیر شدن در زمینه‌های دیگر را به این واضحی لمس نمیکنند.
تا زمانی که هویت ایران و ایرانی با هویت این اقلیت مذهبی گره خورده٬ به ما اجازه نمیدهند تا به ایرانی بودن خود افتخار کنیم. این حکومت فقط تحقیر و سرافکندگی و عقب‌ماندگی در همه زمینه‌ها را برای ما به ارمغان می‌آورد. تحقیر در فوتبال نمونه کوچک آن است.