۱۳۸۸/۰۶/۲۶

ما میریم به نیویورک با الفانته شوهه (کفش ملی سابق)

بر همگان واضح و مبرهن است که تورنتو مهد وبلاگ نویسان ایرانی است. نام‌آورترین و حرفه‌ای ترین وبلاگ نویسان جهان در تورنتو می زیسته اند. آثار باستانی و فسیل های بجا مانده بهترین گواه بر این مدعاست که تورنتو از دیر باز مهد وبلاگ نویسان بزرگ بوده است. آنهم چه وبلاگ نویسانی؟ وبلاگ نویسان حرفه ای و تکنیکی.
اگر بنا شود یکروزی مسابقات جام جهانی وبلاگ نویسی برگزار شود حتما تیم وبلاگ نویسان ایرانی مقیم تورنتو قهرمان میشود از بس که حرفه‌ای هستند.

البته تابحال دانشمندان راز این همه شکوفایی و مهارت این تیم را کشف نکرده‌اند ولی حدس میزنند شاید مال نان بربری‌هایی باشد که فروشگاههای ایرانی می‌پزند و تحویل مشتریهایشان میدهند. لامصب نمیدانم توی این بربری ها چی میریزند که اینقدر حس وبلاگ نویسی در شهروندان تورنتویی زیاد میشود. انگار یک چیزی توی مایه وایاگرا باشد. الله اعلم!

طبق آمار رسمی از هر سه ایرانی مقیم تورنتو لااقل دو نفرشان وبلاگ نویس حرفه‌ای هستند و نفر سوم هم توی وبلاگهای دسته دوم و گل کوچیک تمرین میکند و یا توپ جمع‌کن است . خلاصه اوضاعی است غیر قابل توصیف. البته قرار است چند نفر از این وبلاگ نویسان حرفه‌ای را بفرستیم اروپا توی بوندس لیگا وبلاگ بزنند.

خب. باتوجه به وجود این همه استعدادهای درخشان در تورنتو٬ میخواستم یک پیشنهادی به شما بکنم.
آیا میشود همه ما وبلاگ نویسان مقیم تورنتو به یک مناسبتی توی یک محلی جمع شویم و از نزدیک با هم آشنا شویم؟ مثلا یک مسافرت با هم برویم. مخصوصا اینروزها که آقا محمود باز هوس نیویورک کرده و قرار است دوباره بیاید خارج٬ خوراک خنده یکسال‌مان را فراهم کند و برود.
بلند شویم با هم یکسری برویم نیویورک. هم فال است و هم تماشا. یعنی هم حال مموتی را می‌گیریم و تیم آنها را سه بر صفر در زمین چمن سازمان ملل شکست می دهیم و هم یکخورده باهم اختلاط میکنیم و با هم حال و حولی میکنیم. شاید با هم فامیل شدیم. خدا را چی دیدید!

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

راه اندازی سایت مشروطه

برای خواندن مطلبی درباره دروغگویی روحانیون از وبسایت مشروطه دیدن فرمایید. لینک اینجا