از خدا که پنهان نیست٬ از شما چه پنهان ٬ من تا قبل از اینکه پایم به خارج از کشور بخورد نمی‌دانستم منظور خارجی‌ها از «Conflict of Interest » چی بود و چی هست؟ یعنی این عبارت را توی فیلم‌ها زیاد شنیده بودم ولی مفهوم آن برایم جا افتاده نبود.
بعد که آمدیم اینجا کم کم فهمیدیم ای دل غافل! این لامصبا به چه گوهر نابی دست یافته‌اند که ما قبلا روح‌مان از آن بی‌خبر بود.
تا آنجایی که من فهمیدم کاربرد اصل «پرهیز از تلاقی و تضاد منافع» برای این خارجی‌ها یک اصل بسیار حیاتی است و کسی که در زمینه‌ای مرتکب چنین تخلفی شود قانونا و عرفا صلاحیت ادامه آن کار را ندارد و اگر کارش به دادگاه برسد٬ بدون درنگ او را محکوم میکنند.
البته این یک بحث طولانی و خسته کننده‌ای است ولی برای اینکه حوصله شما سر نرود چند تا مثال ساده میزنم تا اهمیت و حیاتی بودن این اصل را در سلامتی جامعه نشان دهم:
- فرض کنید فرزند یک معلم بطور اتفاقی دانش آموز کلاسی باشد که پدر یا مادرش در آنجا درس میدهد. یعنی توی یک کلاس یکی از دانش آموزان فرزند آقا معلم است. تا اینجای کار هیچ اشکالی وجود ندارد.
ولی آیا این معلم میتواند برگه‌های امتحانی فرزند خودش را تصحیح کند و نمره کارنامه او را تعیین کند؟
جواب خیر است. چرا؟ چون تنازع منافع پیش می‌آید. او در تنازع بین وظیفه معلمی و رعایت حقوق دیگر دانش آموزان و دلبستگی به فرزندش گیر می‌افتد و همین گیر افتادنش تخلف است.
- فرض کنید یک قاضی که میخواهد به یک پرونده رسیدگی کند متوجه شود که یکی از طرفین دعوا مثلا پسر خاله خودش است. آیا او مجاز است به این پرونده رسیدگی کند؟ واضح است که خیر. قانون کاری ندارد که این قاضی به درستی قضاوت کرده و حق را به پسرخاله و یا طرف مقابلش داده و یا خیر. قانون میگوید قاضی نباید وارد قضیه ای شود که در آنجا درگیری بین منافع خودش و اجرای مقررات وجود دارد.
- فرض کنید یک مهندس و یا معمار خودش کار طراحی یک ساختمان را انجام داده باشد. آیا او میتواند خودش آنرا اجرا کند و در عین حال ناظر خودش هم باشد؟؟ البته این کار اگر توی ایران باشد عیبی ندارد ولی توی اینجا یک تخلف واضح است و گوش طرف را بخاطر «تنازع در منافع» حسابی می‌کشند. نمیشود که آدم هم خودش ببرد و هم بدوزد و هم از خودش متشکر باشد و کارهای خودش را تایید کند.
- حالا فرض کنید توی کانادا یک بازداشتگاهی باشد به نام کهریزک. از گوشه و کنار خبرهایی برسد که توی این بازداشتگاه به متهمین بی‌گناه یک کارهایی کرده باشند و حالا بخواهند این قضیه را بررسی کنند تا صحت و سقم آن معلوم شود.
آیا بنظر شما اصلا بررسی و تحقیق چنین امری را میتوان سپرد به دست عده‌ای که خودشان ذینفع این قضیه هستند؟
- حالا یک پله برویم بالاتر. آیا برگزاری انتخابات در جمهوری اسلامی توسط شورای نگهبان که خودش یکطرف دعواست عقلانی است؟ بابا جان! در جایی که رهبر خودش یکطرف دعواست معلوم است که حرف از اجرای قانون و عدالت چیزی در حد باد معده است.
جالب این است که این آقایون خودشان در انتخابات تقلب میکنند و خودشان هم مسئول رسیدگی به تخلفات میشود و خودشان هم صحت انتخابات را تایید میکنند!
فرق بین یک کشوری که قانون و اخلاق در آن حاکم است با کشوری که هم اخلاق را مسخره کرده و هم قانون را به تخم مرغ‌های مبارک خودشان حساب نمیکنند فقط در یک چیز است:
رعایت کردن و یا رعایت نکردن اصل تلاقی و تضاد منافع.
بعد که آمدیم اینجا کم کم فهمیدیم ای دل غافل! این لامصبا به چه گوهر نابی دست یافته‌اند که ما قبلا روح‌مان از آن بی‌خبر بود.
تا آنجایی که من فهمیدم کاربرد اصل «پرهیز از تلاقی و تضاد منافع» برای این خارجی‌ها یک اصل بسیار حیاتی است و کسی که در زمینه‌ای مرتکب چنین تخلفی شود قانونا و عرفا صلاحیت ادامه آن کار را ندارد و اگر کارش به دادگاه برسد٬ بدون درنگ او را محکوم میکنند.
البته این یک بحث طولانی و خسته کننده‌ای است ولی برای اینکه حوصله شما سر نرود چند تا مثال ساده میزنم تا اهمیت و حیاتی بودن این اصل را در سلامتی جامعه نشان دهم:
- فرض کنید فرزند یک معلم بطور اتفاقی دانش آموز کلاسی باشد که پدر یا مادرش در آنجا درس میدهد. یعنی توی یک کلاس یکی از دانش آموزان فرزند آقا معلم است. تا اینجای کار هیچ اشکالی وجود ندارد.
ولی آیا این معلم میتواند برگه‌های امتحانی فرزند خودش را تصحیح کند و نمره کارنامه او را تعیین کند؟
جواب خیر است. چرا؟ چون تنازع منافع پیش می‌آید. او در تنازع بین وظیفه معلمی و رعایت حقوق دیگر دانش آموزان و دلبستگی به فرزندش گیر می‌افتد و همین گیر افتادنش تخلف است.
- فرض کنید یک قاضی که میخواهد به یک پرونده رسیدگی کند متوجه شود که یکی از طرفین دعوا مثلا پسر خاله خودش است. آیا او مجاز است به این پرونده رسیدگی کند؟ واضح است که خیر. قانون کاری ندارد که این قاضی به درستی قضاوت کرده و حق را به پسرخاله و یا طرف مقابلش داده و یا خیر. قانون میگوید قاضی نباید وارد قضیه ای شود که در آنجا درگیری بین منافع خودش و اجرای مقررات وجود دارد.
- فرض کنید یک مهندس و یا معمار خودش کار طراحی یک ساختمان را انجام داده باشد. آیا او میتواند خودش آنرا اجرا کند و در عین حال ناظر خودش هم باشد؟؟ البته این کار اگر توی ایران باشد عیبی ندارد ولی توی اینجا یک تخلف واضح است و گوش طرف را بخاطر «تنازع در منافع» حسابی می‌کشند. نمیشود که آدم هم خودش ببرد و هم بدوزد و هم از خودش متشکر باشد و کارهای خودش را تایید کند.
- حالا فرض کنید توی کانادا یک بازداشتگاهی باشد به نام کهریزک. از گوشه و کنار خبرهایی برسد که توی این بازداشتگاه به متهمین بی‌گناه یک کارهایی کرده باشند و حالا بخواهند این قضیه را بررسی کنند تا صحت و سقم آن معلوم شود.
آیا بنظر شما اصلا بررسی و تحقیق چنین امری را میتوان سپرد به دست عده‌ای که خودشان ذینفع این قضیه هستند؟
- حالا یک پله برویم بالاتر. آیا برگزاری انتخابات در جمهوری اسلامی توسط شورای نگهبان که خودش یکطرف دعواست عقلانی است؟ بابا جان! در جایی که رهبر خودش یکطرف دعواست معلوم است که حرف از اجرای قانون و عدالت چیزی در حد باد معده است.
جالب این است که این آقایون خودشان در انتخابات تقلب میکنند و خودشان هم مسئول رسیدگی به تخلفات میشود و خودشان هم صحت انتخابات را تایید میکنند!
فرق بین یک کشوری که قانون و اخلاق در آن حاکم است با کشوری که هم اخلاق را مسخره کرده و هم قانون را به تخم مرغ‌های مبارک خودشان حساب نمیکنند فقط در یک چیز است:
رعایت کردن و یا رعایت نکردن اصل تلاقی و تضاد منافع.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر