سیاست علمی است برای نگه داشتن و اداره امور که ملازم عقل و تدبیر است.
حماقت هم یعنی بی عقلی و کله پوکی.
شاعر میگوید:
این حماقت نه عجب باشد از آن ریش بزرگ
هرکه را ریش بزرگ است خر وکوسه بود.
دو طرز فکر و دو شیوه نگاه متفاوت در مورد مسايل سیاسی ایران وجود دارد.
نگاه اول مربوط به افرادی است که آخوندها را موجوداتی زیرک و باهوش فرض میکنند و هر اتفاقی که در مملکت بیفتد را طرح و نقشه آخوندها میدانند.
این طرز نگاه٬ معمولا در بین ایرانی‌های مقیم خارج کشور بصورت فراوان دیده میشود.
در مقابل این عده٬ کسانی دیگر هم هستند که بدلیل سابقه اجرایی در بخش‌های مختلف مملکت٬ بخوبی با تار و پود این نظام و طرز فکر حاکمین آن آشنا هستند. بنظر این گروه٬ بیشتر اتفاقات مملکت همینطوری هر دم بیلی و بدون حساب و کتاب رخ میدهد و آخوندها را بی‌شعورتر از طراحی چنین اتفاقاتی می‌پندارند.
راستش من خودم از همین دسته و گروه دوم هستم. من معتقدم جمهوری اسلامی اصلا با تفکر و برنامه‌ریزی و دوراندیشی سنخیتی ندارد و اصولا اینها در حد و اندازه این حرفها نبوده و نیستند.
مثالها فراوان است. از نحوه اداره جنگ ایران و عراق بگیر و همینطور بیا جلو. از اقتصاد شل کن سفت کن بگیر تا مناسبات بین المللی. همه اینها از روی بی برنامگی و بی تدبیری است.
یک دفعه می بینی٬ یکی از آقایون صبح از خواب بیدار میشود و علیه بحرین یا مصر یا هرجای دیگری یک زری میزند. بعد یک موجی علیه نظام درست میشود. بعد یکنفر را می‌فرستند که قضیه را ماست‌مالی کند.
یکروز می‌بینی برای برقراری رابطه با مصر٬ همه اصول دیپلماسی را کنار میگذارند و رئیس جمهور محبوب٬ خود را به مصر دعوت میکند تا روابط دو کشور را تجدید کنند و چند روز بعد٬ فیلمی علیه انورسادات از یک جای دیگر سردرمی‌آورد و همه کاسه کوزه ها را بهم میریزد.
اما قضیه اخیر خیلی مضحک‌تر از بقیه است. آقای مقام معظم تاکید دارد حتما جنازه شهدای جنگ را ببرند و در دانشگاهها دفن کنند. این امر اینقدر بی‌حساب و کتاب است که باعث مخالفت علنی دانشجویان و اساتید شده است و درگیری‌های زیادی را بدنبال داشته.
خب. یکی نیست به این مقام معظم بگوید: آخه احمق این چه اصراری است که تو در این مورد داری؟ اصلا فرض کن هزارتا شهید را بیاوری توی کلاس‌ها٬ خب بعدش چی؟
چه دستاوردی خواهی داشت؟ جز اینکه تحصیلکرده‌ها را از کشور فراری بدهی چه فایده‌ای برای اسلام و نظام اسلامی دارد؟
آخه یک ذره عقل هم خوب چیزیه. برای یک کار بدون فایده٬ الکی مملکت را به تشنج میکشد این مردک خرفت.
حالا هی شما بگید نه خیر٬ آقاجان٬ اینها هدفشان چنین است و چنان و غیره.
من که باور نمی‌کنم. اینها همه از روی خرفتی و بی‌عقلی حاکمان و مسولین نظام است. بدون برو برگرد.
حماقت هم یعنی بی عقلی و کله پوکی.
شاعر میگوید:
این حماقت نه عجب باشد از آن ریش بزرگ
هرکه را ریش بزرگ است خر وکوسه بود.
دو طرز فکر و دو شیوه نگاه متفاوت در مورد مسايل سیاسی ایران وجود دارد.
نگاه اول مربوط به افرادی است که آخوندها را موجوداتی زیرک و باهوش فرض میکنند و هر اتفاقی که در مملکت بیفتد را طرح و نقشه آخوندها میدانند.
این طرز نگاه٬ معمولا در بین ایرانی‌های مقیم خارج کشور بصورت فراوان دیده میشود.
در مقابل این عده٬ کسانی دیگر هم هستند که بدلیل سابقه اجرایی در بخش‌های مختلف مملکت٬ بخوبی با تار و پود این نظام و طرز فکر حاکمین آن آشنا هستند. بنظر این گروه٬ بیشتر اتفاقات مملکت همینطوری هر دم بیلی و بدون حساب و کتاب رخ میدهد و آخوندها را بی‌شعورتر از طراحی چنین اتفاقاتی می‌پندارند.
راستش من خودم از همین دسته و گروه دوم هستم. من معتقدم جمهوری اسلامی اصلا با تفکر و برنامه‌ریزی و دوراندیشی سنخیتی ندارد و اصولا اینها در حد و اندازه این حرفها نبوده و نیستند.
مثالها فراوان است. از نحوه اداره جنگ ایران و عراق بگیر و همینطور بیا جلو. از اقتصاد شل کن سفت کن بگیر تا مناسبات بین المللی. همه اینها از روی بی برنامگی و بی تدبیری است.
یک دفعه می بینی٬ یکی از آقایون صبح از خواب بیدار میشود و علیه بحرین یا مصر یا هرجای دیگری یک زری میزند. بعد یک موجی علیه نظام درست میشود. بعد یکنفر را می‌فرستند که قضیه را ماست‌مالی کند.
یکروز می‌بینی برای برقراری رابطه با مصر٬ همه اصول دیپلماسی را کنار میگذارند و رئیس جمهور محبوب٬ خود را به مصر دعوت میکند تا روابط دو کشور را تجدید کنند و چند روز بعد٬ فیلمی علیه انورسادات از یک جای دیگر سردرمی‌آورد و همه کاسه کوزه ها را بهم میریزد.
اما قضیه اخیر خیلی مضحک‌تر از بقیه است. آقای مقام معظم تاکید دارد حتما جنازه شهدای جنگ را ببرند و در دانشگاهها دفن کنند. این امر اینقدر بی‌حساب و کتاب است که باعث مخالفت علنی دانشجویان و اساتید شده است و درگیری‌های زیادی را بدنبال داشته.
خب. یکی نیست به این مقام معظم بگوید: آخه احمق این چه اصراری است که تو در این مورد داری؟ اصلا فرض کن هزارتا شهید را بیاوری توی کلاس‌ها٬ خب بعدش چی؟
چه دستاوردی خواهی داشت؟ جز اینکه تحصیلکرده‌ها را از کشور فراری بدهی چه فایده‌ای برای اسلام و نظام اسلامی دارد؟
آخه یک ذره عقل هم خوب چیزیه. برای یک کار بدون فایده٬ الکی مملکت را به تشنج میکشد این مردک خرفت.
حالا هی شما بگید نه خیر٬ آقاجان٬ اینها هدفشان چنین است و چنان و غیره.
من که باور نمی‌کنم. اینها همه از روی خرفتی و بی‌عقلی حاکمان و مسولین نظام است. بدون برو برگرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر